Երեկ, ժամը 17.00-ից հետո Մաշտոցի պողոտայում տեղի ունեցածը անմիջապես զուգահեռներ էր հիշեցնում 2008թ. Մարտի 1-ի և դրան հաջորդող իրադարձությունների հետ: Ոստիկանները շղթայել էին Մաշտոցի պողոտային և Ազատության հրապարակին հարող տարածքը, ոստիկանական մեծ ու փոքր բազմաթիվ մեքենաներ էին կանգնած, խմբված ժողովուրդը չէր կողմնորոշվում, թե ինչ է կատարվում: Սկսեցի հարցուփորձ անել, ոչ մի հոդաբաշխ պատասխան չստացա:

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները Երևանում հանդիպել են ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի, արտաքին գործերի նախարար Էդուարդ Նալբանդյանի, պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի հետ:

Այսօր, ժամը 17-ին նրանք, ովքեր ցանկանում են մեր երկրում ինչ-որ բան փոխել, կգնան Ազատության հրապարակ: «Ցեղակրոն» կուսակցության առաջնորդ Շանթ Հարությունյանը կոչ է արել հավաքվել հրապարակում և իրականացնել հեղափոխության երթը: Իսկ ո՞վ է Շանթը և ի՞նչ արժեք ունի նրա կոչը քաղաքական դաշտում:

Հայաստանի Մարքսիստական կուսակցության նախագահ Դավիթ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ խոսքով, Հայաստանի ներկա քաղաքական կյանքը հայտնվել է այնպիսի իրավիճակում, որի արդյունքում աժեզրկվել են «իրենց ընդդիմադիր հայտարարած բոլոր ուժերը և վարկաբեկվել է իշխանությունը»: Նրա ձևակերպմամբ, երկու հակամարտող կողմերն էլ իրենցից ոչինչ չեն ներկայացնում, և այս «մղձավանջային իրավիճակում», «խորը ճգնաժամի պայմաններում» արտաքին մարտահրավերները էլ ավելի մեծ թափով են պրեսսինգի ենթարկում երկրի քաղաքական կյանքը: Իսկ այդ պայմաններում, ըստ բանախոսի, առաջնային խնդիրն այն է` թե ազգը կարո՞ղ է արտաքին և ներքին խնդիրները լուծելու համար նոր հայեցակարգեր ներկայացնել:

irates. am-ը «Համագործակցություն հանուն ժողովրդավարության» հասարակական կազմակերպության նախագահ Ստեփան Դանիելյանին ուղղեց հետևյալ հարցը, որը պատասխանի հետ ներկայացնում ենք ստորև:

ՀՀԿ խորհրդի վերջին նիստում հետաքրքիր դեպք է արձանագրվել: Երբ ֆինասների նախարար Դավիթ Սարգսյանը ՀՀԿ խորհրդի անդամներին ներկայացրել է բյուջեն, Սերժ Սարգսյանը նրան ընդատել է և հանդիմանել, թե` այնպես ներկայացրու, որ բոլորին հասկանալի լինի, ի՞նչ ես տնտեսագիտական լեզվով խոսում:

Շանթ Հարությունյանն այն հատուկենտ գաղափարական, անկեղծ տղերքից է, որ լավ գիտի անկախության գինը ու բացարձակ զահլա չունի ռուսական «սապոգի» հետ: Մեր տեղեկություններով` նա այս օրերին բավականին հետաքրքիր պասաժ է իրականացնում Ազատության հրապարակում: «Հեղափոխություն» անելով իշխանությունների դեմ` ռուսական ուժերից պաշտպանում է հայոց անկախության «սրբություն սրբոցը», որ այն չգրավեն պրոռուսականները: Փաստորեն, Ազատության հրապարակն այս պահին գտնվում է առանձին վերցրած մեկ մարդու «ինքնավարության» ներքո:

Էներգետիկայի նախարար Արմեն Մովսիսյանը խորհրդարանում ասել է, որ Ռուսաստանն առաջիկա տարում կսուբսիդավորի գազի գնի թանկացումը: Ռուսաստանը գազի գինը թանկացրեց ամիսներ առաջ, որից հետո վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը հայտարարեց, որ կառավարությունը սուբսիդավորելու է թանկացման 30 տոկոսը և համապատասխան նամակ հղեց Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողով, որը թանկացման Հայռուսգազարդի հայտը քննելիս՝ ներքին սպառման համար, հայտը բավարարեց նկատի ունենալով 30 տոկոս սուբսիդիան: Հետո հայտարարվեց, որ սուբսիդավորման համար Հայաստանը բանակցում է Ռուսաստանի հետ:

Ամիսներ առաջ «Նախախորհրդարան»-ի համակարգող Գարեգին Չուգասզյանը irates.am կայքին տված հարցազրույցում ներկայացրել էր իշխանափոխություն այն տարբերակը, համաձայն որի՝ ժողովրդի համախմբման և ճնշման ներքո հնարավոր է հասնել իշխանության հրաժարականին: Որպես օրինակ էլ հիշել էր 1988 թ. Արցախյան շարժումն ու դրան հաջորդած իրադարձությունները:

Այն բանից հետո, երբ ընդդիմությունը դադարեցրեց հրապարակային, հանրահավաքային պայքարը և այն տեղափոխեց Ազգային ժողով, օրախնդիր դարձավ սոցիալական ցանցերում ու տարբեր կայքերում ամեն օր Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը պահանջելը: Եվ մինչ Հայ ազգային կոնգրեսը ԱԺ-ում շարունակում է պայքար մղել օֆշորային սկանդալի մեջ հայտնված վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի, իրենց հետաքրքրության տիրույթից դուրս գտնվող օլիգարխների դեմ, նրա համակիրներն այս ընթացքում օրը քսանչորս ժամ սոցցանցերը հեղեղում էին Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջով: Ավելին՝ թեստ էին ներկայացնում, որ այն քաղաքական ուժերը, որոնք չեն պահանջում Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը, ուրեմն կեղծ ընդդիմադիր են, որքան էլ որ բոցաշունչ ելույթներ ունենան ԱԺ-ում և դրանից դուրս: Իսկ ահա իրենք պահանջում են: Ամեն օր ու ամեն ժամ: Փույթ չէ, որ ԱԺ-ում Գլխավոր դատախազ ընտրելիս էլ չկարողացան ազատ, արդար ընտրություն ապահովել, որպեսզի հանրությանն այդպես էլ պարզ լիներ, թե ովքեր էին այն երեք (կամ՝ գուցե ավելի-Թ.Հ.) խիզախները, որոնք հանդգնել էին դեմ քվեարկել Գևորգ Կոստանյանի թեկնածությանը: